เป็นเวลา 4-5 ปีแล้ว ที่สถานการณ์การเมืองไทยยังคงเต็มไปด้วยความขัดแย้ง ที่ความรุนแรงดูเหมือนจะไม่มีทางมอดลง แต่กลับกระพือโหมแรงเป็นช่วงๆ ซึ่งกระหน่ำซ้ำเติมสถานการณ์ทางเศรษฐกิจที่ทำท่าจะ “โงหัว” ขึ้นมาได้บ้าง ให้ต้องคอพับคออ่อนฟุบแฟบกันต่อไป เสียงเรียกร้องให้สมานฉันท์ถูกกลืนหายไปในสายลม จนประชาชนจำนวนมากเกิด “อาการเครียดจากสถานการณ์ทางการเมือง” เพราะคำถามที่ว่า จะยังพอมี “ทางออก” สำหรับวิกฤตการณ์ข้ามเดือนข้ามปีนี้หรือไม่ ดูเหมือนจะยังไม่มีคำตอบ