ขบวนการเคลื่อนไหวเกี่ยวกับการควบคุมสุราในสังคมไทยเริ่มขึ้นจริงจัง เมื่อกรกฏาคม 2546 จากการรณรงค์ “งดเหล้าเข้าพรรษา” และมีมติคณะรัฐมนตรีกำหนดให้มีคณะกรรมการควบคุมการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แห่งชาติ และจำกัดเวลาโฆษณาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทางโทรทัศน์ จนนำมาสู่การตราพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ.2551 นับว่าประเทศไทยมีจำนวนมาตรการมากกว่าค่าเฉลี่ยนานาชาติ แต่การนำนโยบายไปปฏิบัติยังขาดการเอาจริงเอาจังอย่างต่อเนื่อง คำถามคือทำไม? และทำไม?
